Σήμερα με την μετάγγιση αίματος σώζονται εκατομύρια ζωες.
Η Διαδικασία ειναι πιά μια ρουτίνα και δεν xρειαζεται τιποτα αλλο παρά μια προϋπόθεση : Προϋπόθεση για την επιτυχία της μετάγγισης είναι η συμβατότητα του αίματος του λήπτη και του δότη.Επίσης το αίμα που πρόκειται να μεταγγιστεί πρέπει να μην περιέχει παθογόνες ουσίες.Ωστόσο για να φτάσουμε ως εδώ χρειαστηκαν πολλές προσπάθειες στο παρελθόν με φρικτά αποτελέσματα για τους ασθενείς. Οι Γιατροί πραγματοποιούσαν μεταγγισεις αιματος απο ζώα με τραγικά αποτελεσματα.
Η μετάγγιση αίματος παλιά ήταν πολύ επικίνδυνη, αφού ούτε τα μέσα υπήρχαν για να διατηρηθεί το αίμα, αλλά ούτε και η επιστήμη είχε κάνει την απαραίτητη πρόοδο και τις σημερινές επιτεύξεις. Το αίμα μεταφερόταν από το ένα σώμα στο άλλο, χωρίς προηγούμενη εξέταση.
Συχνά ο λήπτης πέθαινε από σοκ, χωρίς όμως οι γιατροί να γνωρίζουν το λόγο. Το μόνο τέστ που υπήρχε ήταν η μέθοδος του Όλεκερ κατά τη οποία η μετάγγιση γινόταν με πολύ αργό τρόπο, έτσι ώστε σε περίπτωση ένδειξης κάποιας αναφυλαξίας, η μετάγγιση διακόπτονταν αμέσως. Πρωτοπόρος υπήρξε ο Γερμανός ιατρός Μάγγνους Πέγκελ (1547-1619) που έζησε στο Ρόστοκ (Rostock).
ΦΡΙΚΤΑ ΙΑΤΡΙΚΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ
Τα ιατρικά πειράματα που γινόντουσαν στην αρχή ήταν φρικτά. Από τους αρχαίους χρόνους πολλοί λαοί αποδώσανε στο αίμα μαγικές ή θεραπευτικές ιδιότητες.
Λόγος για χορήγηση αίματος γίνεται στον Όμηρο, στους Αιγυπτιακούς παπύρους, σε Εβραϊκά και Συριακά χειρόγραφα.Φαίνεται πως οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Λατίνοι γνώριζαν τη μετάγγιση.
Η ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΡΩΜΑΪΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ
Στους Ρωμαϊκούς χρόνους και στο Μεσαίωνα επικρατούσε η λαϊκή αντίληψη ότι το αίμα διατηρεί την υγεία , τονώνει και παρατείνει τη νεότητα. Σαν πρώτη μετάγγιση θεωρείται η γενόμενη το 1492 στον Πάπα Ιννοκέντιο τον 8ο.
ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΦΡΙΚΗ
Από τότε πολλοί στον Μεαίωνα δοκίμασαν μεταγγίσεις αίματος κυρίως από ζώα σε ανθρώπους και από άνθρωπο σε άνθρωπο, και από αρτηρία σε φλέβα. Η τιμή της πρώτης πραγματικής μετάγγισης από άνθρωπο σε άνθρωπο ανήκει στο MAJOR ο οποίος δεν έκανε απευθείας μετάγγιση , αλλά συνέλεξε το αίμα για τη μετάγγιση σε δοχείο.
Στη συνέχεια οι γιατροί του μεσαίωνα πραγματοποίησαν πολλες προσπαθειες για μετάγγιση αιματος με σχεδόν σίγουρη θανατηφόρα κατάληξη. Αυτό οφειλόταν στο ότι το αίμα που χρησιμοποιούσαν ήταν συχνά άλλης ομάδας και οι κανόνες της ασηψίας ήταν άγνωστοι.
ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ
Έτσι η μετάγγιση λησμονήθηκε για περίπου δύο αιώνες. Το ενδιαφέρον για τη μετάγγιση αναγεννιέται το 19ο αι. Σε σειρά πειραματικών εργασιών, διαπιστώνεται ότι η μετάγγιση αίματος ζώου σε άνθρωπο ή ζώου σε άλλου είδους ζώο είναι επικίνδυνη και πρέπει να εγκαταλειφθεί.
Η διαπίστωση αυτή, καθώς και η χρησιμοποίηση της σύριγγας για τη μετάγγιση , αποτέλεσαν ένα νέο σημαντικό σταθμό στην ιστορία της μετάγγισης. Η συνδεση αρτηρίας με φλέβα καταργείται, το αίμα συλλέγεται μέσα σε δοχεία και μεταγγιζεται με τη βοήθεια μιας σύριγγας. Η μετάγγιση αρχίζει να χρησιμοποιείται κυρίως σε αιμορραγίες.
Τα αποτελέσματα όμως δεν ήταν πάντοτε ικανοποιητικά και εξακολούθησαν να εμφανίζονται επιπλοκές , συχνά θανατηφόρες που σήμερα γνωρίζουμε ότι οφείλονταν, εκτός από την άγνοια της ασηψίας , σε θρόμβωση και κυρίως σε ασυμβατότητα.
ΣΤΑΘΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ ΑΙΜΑΤΟΣ
Ο σημαντικότερος σταθμός στην ιστορία της μετάγγισης υπήρξε η ανακάλυψη των ομάδων αίματος από τον LANDSTEINER το 1900. Τα Θανατηφόρα περιστατικά που παρατηρούνται αποδίδονται σε αιμόλυση άλλης ομάδας αίματος, από τις συγκολλητίνες του δέκτου. Γι αυτή την ανακάλυψη ο LANDSTEINER τιμήθηκε το 1930 με το βραβείο NOBEL.
Την ανακάλυψη των ομάδων του συστήματος ΑΒΟ ακολούθησε η ανακάλυψη του συστήματος RHESUS και σειράς άλλων συστημάτων ομάδων αίματος ώστε σήμερα, εκτός από τα κύρια συστήματα , να υπάρχει και σειρά από σπάνια αντιγόνα, πολλά από τα οποία είναι καθαρά ατομικά αντιγόνα.
Ο επόμενος σταθμός στην ιστορία της μετάγγισης ήταν το 1914 όταν με τις ταυτόχρονες εργασίες των HUSTIN (Βρυξέλλες) , ACOT ( Μπουένος Άιρες ) και LEWISOHN (Νέα Υόρκη), χρησιμοποιήθηκαν τα κιτρικά άλατα σαν αντιπηκτικό διάλυμα.Η προσθήκη γλυκόζης στο αντιπηκτικό διάλυμα συμβάλλει στην επιβίωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων για 21 ημέρες.
Στη συνέχεια διαπιστώνεται ότι η ψύξη επιβραδύνει την αλλοίωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων .Η διατήρηση του αίματος σε ψυγείο επηρέασε αποφασιστικά την όλη οργάνωση της αιμοδοσίας. Το αίμα είναι πια δυνατό να συλλέγεται να διατηρείται και να χρησιμοποιείται σε ώρα ανάγκης .
ΣΗΜΕΡΑ
Αργότερα, στον 20ό αιώνα με την εφεύρεση του μικροσκοπίου και την συστηματική επιστημονική ανάλυση των συστατικών του αίματος και την ανακάλυψη των ομάδων αίματος από τον Αυστριακό ιατρό Καρλ Λαντστάινερ το 1901 άρχισε να γίνεται απιστευτη πρόοδος.
http://to-gamato.blogspot.com/2011/10/blog-post_7529.html
