Ήταν δυο φίλοι μουσικοί.
Ξαφνικά πεθαίνει ο ένας από καρδιά. Πέφτει σε μελαγχολία ο άλλος. Περνάει ο καιρός κι αυτός δε μπορεί ακόμα να αποδεχτεί την απουσία του φίλου του. Κάθε μέρα παρακαλά το Θεό να δει ξανά τον φίλο του,
έστω για λίγο.
- Ξαφνικά γίνεται ένα θαύμα κι εμφανίζεται μπροστά του!
- Γρηγόρη! Πόσο μου έλειψες! Δεν το πιστεύω ότι σε βλέπω! Κάθε μέρα ζω με την ελπίδα ότι όπου κι αν είσαι, περνάς καλά...!
- Όντως, η αλήθεια είναι ότι περνάμε πολύ καλά. Βασικά Σωτήρη εγώ αν ήρθα εδώ σήμερα είναι για να σου πω κάποια πράγματα.
- Καλά ή κακά;
- Και τα δύο.
- Πες τα καλά πρώτα...
- Τα καλά είναι ότι περνάμε καταπληκτικά! Συναυλίες συνεχώς. Προχτές έπαιζε ο Bob Marley κι από κάτω όλοι τραγουδούσαμε "No Woman No Cry"... Πριν μια βδομάδα έπαιξε ο Kurt Cobain με τον Jim Morisson, έχουν κάνει νέο γκρουπ πλέον... Άσε σου λέω, πολύ καλά σκηνικά...
- Απίστευτο! Αυτό είναι καταπληκτικό! Και τα άσχημα; Ποια είναι τα άσχημα;
- Εχμ... βασικά... βγήκαν αφίσες... παίζεις το Σάββατο...!!!
