Παντού στην Ελλάδα επικρατεί η συνήθεια να δένουμε στο αριστερό, ή και στα δύο χέρια λίγο πιο πάνω από τον καρπό, ένα βραχιολάκι από κόκκινη και λευκήκλωστή. Η κλωστή αυτή μπαίνει στην πρώτη Μαρτίου, και πέφτει από μόνη της, ή βγαίνει την τελευταία μέρα του Μαρτίου, από όπου και πήρε το όνομα «Μάρτης».
Τον Μάρτη τον φοράμε κυρίως στα μικρά παιδιά, για να«μην τα πιάνει το μάτι», ή κατά μια άλλη εκδοχή, για να«μην τα μαυρίζει ο ήλιος». Συμβολικά το λευκό και το κόκκινο χρώμα το συναντάμε συχνά στη δεισιδαιμονία όταν είναι να αποτρέψουμε κάποιο κακό. Αυτό μνημονεύεται και από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς.
Το έθιμο της "Μαρτιάς" το συναντάμε στις παραδόσεις σχεδόν όλων των Βαλκανικών χωρών. Στη Βουλγαρία, ονομάζεται "Μαρτενίτσα", στα Σκόπια "Μάρτινκα", στην Αλβανία "Βερόρε".
Από τις πιο ενδιαφέρουσες όμως παραδόσεις είναι εκείνη των Ρουμάνων, που ονομάζουν το βραχιολάκι του Μάρτη "Μάρτιζορ" και το συνδέουν με την μυθολογία. Σύμφωνα με τον μύθο τους, ο Θεός Ήλιοςμεταμορφωμένος σε νεαρό άνδρα, είχε κατέβει στη Γη γιατί γινόταν μια λαμπρή γιορτή. Εκεί, τον απήγαγε έναςδράκος, με αποτέλεσμα να βυθιστεί ολόκληρος ο κόσμος στο σκοτάδι και να επικρατήσει βαρυχειμωνιά!
Στην προσπάθειά τους να σώσουν τον Θεό Ήλιο και να ξαναφέρουν την Άνοιξη στη γη, μία ομάδα νεαρών κατάφεραν να σκοτώσουν τον δράκο και να απελευθέρωσουν τον Ήλιο. Ο αρχηγός τους όμως, ο πιο γενναίος από όλους, σκοτώθηκε κατά τη μάχη και το αίμα του έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, κάθε 1η Μαρτίου, στη Ρουμανία πλέκουν το "Μάρτισορ" με κόκκινη και άσπρη κλωστή, συμβολίζοντας με την κόκκινη το αίμα του νεαρού άνδρα και την αυτοθυσία του, ενώ με την άσπρη αγνότητα.
Πηγή
