Ο σταθμός του Αλντγκειτ στο Λονδίνο κατασκευάστηκε το 1876 στο σημείο όπου 200 χρόνια πριν υπήρχε μαζικός τάφος περίπου 1000 θυμάτων της επιδημίας μαύρης πανούκλας που είχε χτυπήσει την Ευρώπη το 1665.
Από την πρώτη μέρα λειτουργίας του σταθμού, οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες είχαν την τιμητική τους, ενώ οι εργαζόμενοι ορκίζονταν ότι έβλεπαν λευκές φιγούρες να κινούνται στο σκοτάδι.
Οι μύθοι ωστόσο οργίασαν ξανά όταν ένας τεχνικός που εργαζόταν στις γραμμές, γλίστρησε και έπεσε πάνω σε σιδηροτροχιά με ρεύμα 20.000 βολτ. Ωστόσο αντί να πεθάνει, γλίτωσε με πολύ ελαφρά τραύματα και ανάρρωσε πλήρως.
Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που έτρεξαν κοντά του και διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι ο συνάδελφός τους είχε επιζήσει, δήλωσαν αργότερα ότι όταν κινούνταν προς το μέρος του είδαν δίπλα του μία λευκοντυμένη ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία εξαφανίστηκε όταν πλησίασαν.
Το σκοτάδι και το φως στις υπόγειες στοές παίζουν περίεργα παιχνίδια με τα μάτια, ωστόσο η οποιαδήποτε λογική εξήγηση δεν ανακουφίζει τους ντόπιους οι οποίοι κινούνται με δέος στο συγκεκριμένο σταθμό.
Από την πρώτη μέρα λειτουργίας του σταθμού, οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες είχαν την τιμητική τους, ενώ οι εργαζόμενοι ορκίζονταν ότι έβλεπαν λευκές φιγούρες να κινούνται στο σκοτάδι.
Οι μύθοι ωστόσο οργίασαν ξανά όταν ένας τεχνικός που εργαζόταν στις γραμμές, γλίστρησε και έπεσε πάνω σε σιδηροτροχιά με ρεύμα 20.000 βολτ. Ωστόσο αντί να πεθάνει, γλίτωσε με πολύ ελαφρά τραύματα και ανάρρωσε πλήρως.
Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που έτρεξαν κοντά του και διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι ο συνάδελφός τους είχε επιζήσει, δήλωσαν αργότερα ότι όταν κινούνταν προς το μέρος του είδαν δίπλα του μία λευκοντυμένη ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία εξαφανίστηκε όταν πλησίασαν.
Το σκοτάδι και το φως στις υπόγειες στοές παίζουν περίεργα παιχνίδια με τα μάτια, ωστόσο η οποιαδήποτε λογική εξήγηση δεν ανακουφίζει τους ντόπιους οι οποίοι κινούνται με δέος στο συγκεκριμένο σταθμό.