Ήταν 2 νεαροί που πηγαίνανε σε ένα πανηγύρι ενός χωριού. Καθώς προχωρούσαν συνάντησαν στον δρόμο τους μία πολύ όμορφη κοπέλα την Μαρία. Η οποία τους ρώτησε που πηγαίνανε, και εκείνοι απάντησαν «στο πανηγύρι του χωριού». Τους ζήτησε ευγενικά αν μπορεί να πάει μαζί τους γιατί ήταν μόνη της και φυσικά η απάντησή τους ήταν θετική. Στον δρόμο του γυρισμού η Μαρία κρύωνε και ένας από τους δύο νεαρούς της έδωσε την καμπαρντίνα του. Την πήγανε μέχρι το σπίτι της και η Μαρία είπε: έλα να πάρεις αύριο την καμπαρντίνα σου.
Το άλλο πρωί ο νεαρός πήγε στο σπίτι και του άνοιξε μία γυναίκα (μεγάλη σε ηλικία) με μαύρα ρούχα.
Διάλογος:
ΝΕΑΡΟΣ : Για σας είναι εδώ η Μαρία;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Όχι δεν υπάρχει εδώ καμία Μαρία.
ΝΕΑΡΟΣ : Μα πως «ΟΧΙ»; Αφού χθες ήμασταν μαζί στο πανηγύρι.
ΓΥΝΑΙΚΑ : Υπήρχε κάποτε μία Μαρία, η κόρη μου, μόνο που έχει πεθάνει εδώ και χρόνια.
ΝΕΑΡΟΣ : Τι;
ΓΥΝΑΙΚΑ : Έλα άμα θες μαζί μου να σου δείξω.
Οι δυο τους πήγανε στο νεκροταφείο και η γυναίκα έδειξε στον νεαρό τον τάφο της Μαρίας. Όμως πάνω στον τάφο της Μαρίας ήτανε σκισμένη η καμπαρτίνα του νεαρού.
