Στις μέρες μας το παγωτό είναι ένα από τα πιο δημοφιλή επιδόρπια ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι αναφορές που υπάρχουν ξεκινούν από τον 4οαιώνα στην Περσία και τον 2ο αιώνα στην Κίνα μέχρι και την αυλή του Νέρωνα ̇ τον Μάρκο Πόλο να μεταφέρει την πρώτη συνταγή στην Ευρώπη από την Άπω Ανατολή και πολύ αργότερα τον Γάλλο σεφ του βασιλιά Καρόλου να εντυπωσιάζει τους εκλεκτούς καλεσμένους του με ένα ξεχωριστό επιδόρπιο.
Μερικά από τα βασικά συστατικά του παγωτού είναι το γάλα, η κρέμα γάλακτος, η ζάχαρη, τα αυγά, οι γλυκαντικές ουσίες, οι αρωματικές και χρωστικές ύλες, καθώς και οι σταθεροποιητές και οι γαλακτωματοποιητές. Μπορεί να περιέχει επιπροσθέτως και σοκολάτα ή χυμούς φρούτων, ξηρούς καρπούς και διάφορα άλλα επιτρεπόμενα συστατικά, που συμβάλουν στην ποικιλία των γεύσεων του.
Το παγωτό, αν και με μεγάλη θερμιδική αξία είναι πλούσιο σε φώσφορο, μαγνήσιο, λιποδιαλυτές βιταμίνες A,D,E, σε βιταμίνεςC,B1, B2, B6, B12 και πρωτεΐνες. Επίσης περιέχει λινολεϊκό οξύ που έχει προστατευτική δράση σε χρόνιες παθήσεις. Σημαντική είναι και η ποσότητα ασβεστίου που λαμβάνουμε από μια μερίδα παγωτού, αφού 100gr μας προσδίδουν περίπου το 10% της ημερήσιας ανάγκης σε ασβέστιο.
Η ενεργειακή αξία του παγωτού κυμαίνεται από 75-240 θερμίδες ανά 100gr και για αυτό δε πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι επιδόρπιο, αυτό σημαίνει ότι δεν υποκαθιστά γεύματα όπως τα φρούτα, τα λαχανικά ή το φρέσκο γάλα.
Στην αγορά κυκλοφορούν και παγωτά από αποβουτυρωμένο γάλα με χαμηλά λιπαρά. Πολλά από τα διαιτητικά παγωτά περιέχουν και υποκατάστατα ζάχαρης, όπως ασπαρτάμη.
Σημαντική είναι και η σωστή αποθήκευση του παγωτού. Στην κατάψυξη, οι πιθανοί μικροοργανισμοί που υπάρχουν σε αυτό δεν πολλαπλασιάζονται, αλλά παραμένουν ζωντανοί σε αδρανή κατάσταση. Όταν όμως το παγωτό βγει από την κατάψυξη και η θερμοκρασία ανέλθει, τότε πολλαπλασιάζονται και μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα. Για αυτό το λόγο συνιστάται να μη βάζουμε το λιωμένο παγωτό ξανά στην κατάψυξη.
